هفتاد و دو شهید به یاری ولایت آمدند!

تیر ماه 1378 بود، سردار باقرزاده اکیپ های تفحص را جمع کرد و گفت: «مردم
تماس می گیرند و درخواست می کنند مراسم تشییع شهدا بگذارید تا عطر شهدا
حال و هوای جامعه را عوض کند.»
سردار گفت: «بروید در مناطق به شهدا التماس کنید و بگویید شما همگی فدایی ولایت هستید. اگر صلاح می دانید به یاری رهبرتان برخیزید.»
چند روز گذشت. یک روز صبح به محور عملیاتی بدر و خیبر رسیدیم. برای رفع
تکلیف، همان جملات سردار را گفتم. ناهار را که خوردیم، برگشتیم به اهواز.
همان روز در شلمچه تعدادی شهید پیدا شد. چند ساعتی بیشتر در پادگان نبودم
که گفتند از هور تماس گرفتند که شهیدی پیدا شده است.
چند روز گذشت و از شرهانی و فکه، نیز هر روز خبرهای خوشی می رسید. شب بود،
مشغول خوردن شام بودیم که سردار تماس گرفت: «چه خبر؟» گفتم: «شهدا خودشان
را رساندند. درهای رحمت خدا باز شد.» گفت: «فردا صبح، شهدا را به تهران
بفرست.» از تعداد شهدا پرسید، گفتم: «هنوز شمارش نکرده ام.» و همین طور که
گوشی را با کتفم نگه داشته بودم، شروع کردم به شمردن: «16 تا فکه؛ 18 تا
شرهانی و.....که در مجموع 72 شهید هستند.» سردار گفت: الله اکبر! روز
عاشورا هم 72 نفر پای ولایت ایستادند.»
سعی کردم به بهانه ای معطل کنم تا تعداد شهدا بیشتر شود، اما نشد.
آسمان مال آنهاست - صفحه 50


ما چقدر پای ولایت ایستاده ایم؟
و تا کجا به پای آن میمانیم؟؟؟